Je zette een stap in mijn richting. Je stak je hand uit. Ik zag je staan, met jouw Vader achter jou.
Terwijl je lippen niet bewegen zie en hoor ik je zeggen: "Kom met mij mee". En ik stap. Een stap. In jouw richting. Vergeef me als ik op jouw tenen stond.
Mijn harnas leg ik af. En je omarmt me. En je laat mij binnen, in jouw innerlijik. En dat wist je, omdat je dat deed vlak voordat ik jou binnen liet in mijn innerlijk.
Je zag mij al komen en verwachtte mij al. Nog voor ik dat zelf wist had ik al richting gekozen.
En nu ik niets kan uitbrengen, zoek ik naar woorden. Terwijl we samen optrekken. Of is er nog een andere taal wanneer ik verder ga in jouw spoor? Wie ga ik voor?