Onderweg naar de top van de Mont Ventoux sprak ik een vrouw die de beklimming deed voor haar vader. Ze nam hem spiritueel mee, zo vertelde ze. Haar vader werd door Multiples Sclerosis compleet rolstoel afhankelijk. MS is een zenuwslopende ziekte en ongeneeslijk.
Ik wil geloven dat haar vader bij haar is. Intensieve gesprekken tussen vader en kind hebben een bijzondere band gemaakt waardoor ze tot in eindeloosheid bij elkaar zijn gekomen, hoe onvermijdelijk de levensloop ook. Macht en geld spelen daarin geen rol. De allergrootste rol is weggelegd voor de liefde die ze hebben voor elkaar.
De Mont Ventoux is bijgenaamd de “Reus van de Provence”. Om een reus te verslaan heb je naast sterke benen ook een hoofd met alertheid en zelfbeheersing nodig. Naarmate mijn klimagenda vordert gonst in mijn gedachten steeds minder vaak de vraag of ik het zal volbrengen. Ik ben weleens “stuk” gegaan vlak onder een top van een berg. Dat was leerzaam. Terwijl zovelen troostend zouden zeggen dat het zo ook al mooi is, knaagt nog altijd de onmacht over een moment dat ik liever anders had gezien.
Ik ben bepaald blij met dat knagende gevoel van gefaald hebben. Het vertelt mij hoe ik in elkaar steek. Een mens vergist zich en schiet tekort, dat is onvermijdelijk. Maar de intentie waarmee ik het deed maakt dat ik verder kan op datzelfde pad. Ik hoef het niet recht te praten. Ik kan mijzelf vergeven en het met een vrij hart nog een keer proberen en dan zal het beter gaan. De intentie is dus van essentieel belang.
Presteren met bijvoorbeeld drie keer op een dag de Mont Ventoux bedwingen gaat veel beter met elkaar. Alles gaat beter met elkaar. Zolang we het lef hebben om met elkaar te durven blijven geven en daar niets voor terug hoeven, zelfs geen dankjewel, bewaren we de authenticiteit. Dat is de weg die we moeten bewandelen om te bereiken waarvoor we allemaal zijn gekomen: MS verslaan.
BESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswyBESbswy
Klimmen Tegen MS is prachtig vanwege haar authenticiteit. Dat besef groeide toen ik twee mannen sprak die op andere bergen hadden gefietst voor andere goede doelen. Zij vertelden dat in hun ervaring Klimmen Tegen MS misschien het zwaarste, maar ook het leukste en in ieder geval het liefste evenement is en dat ze het volgend jaar zeker weer willen meemaken. Fietsers, wandelaars, hardlopers, organisatoren, vrijwilligers, iedereen heeft de liefde gehad en de moeite genomen om aandacht te hebben voor de strijd tegen die genadeloze en zenuwslopende ziekte, daarin is dus niemand bijzonder. Bijzonder is wel dat we het voor elkaar en in saamhorigheid deden, zonder er iets voor terug te hoeven hebben. Zolang wij bereid zijn te geven zonder daar iets voor terug te hoeven hebben, durf ik te hopen om nog in dit leven een hele bijzondere prestatie te mogen zien. Namelijk, hoe MS verslagen wordt.